دوستدار سقراط (Philo-socrate)

برگرفته از اینجا:

برای اولین بار یک چینی به اسم Justin Yifu Lin, به سمت کارشناس ارشد یا عالی ترین سمت اقتصادی بانک جهانی منصوب شده است. این شخص زندگی بسیار جالبی دارد. وی در ارتش تایوان بوده ولی با شنا از دریا یا رودخانه ای که حائل میان این دو کشور است به چین می رود و زن و فرزندش را در تایوان از خود بی خبر می گذارد. در پکن لیسانس اقتصاد سیاسی کمونیسم را از دانشگاه پکن می گیرد و بعد به دانشگاه شیکاگو در آمریکا می رود و دکترایش را می گیرد. تازه همسرش می فهمد که او زنده است و به آمریکا می آید و همدیگر را می بینند.

من هم با سيبستان در اظهار نظر زير موافقم:
امسال عاشورا را اصلا باور نکردم! اصلا باور نکردم که مردمی می توانند عاشورا داشته باشند و به آنچه در زندانها می گذرد بی اعتنا باشند. به نظرم کشته شدن آن پسر بالابلند و خوش قیافه سنندجی عاشورا را از رونق انداخته بود. آن مرگ بی دلیل و آن دفن کردن پنهان نشانه شومی است. برای من ریاکاری جامعه ایرانی بیماری بزرگی است. گریستن بر حسین و شانه بالا انداختن در مقابل مرگ جوان سنندجی برای من قابل فهم نیست.
…
تکرار بی معنای مراسم، تقلید بی محتوایی است که نه دین می آورد و نه عدالتی را پاسبانی می کند. من هیچ اشکی را که امروز بر ابراهیم و زهرا نریخته باشد باور نمی کنم. دلمان را به شمعی که روشن کردیم خوش نکنیم وقتی شمع وجود جوانان شهر چنین پف می شود چنین هیچ می‌شود.
….
دلمان به عاشورایی خوش است که دیگر هیج چیزی از پیام حسین در آن نمانده است. جز پوست. جز نذری و ناهار ظهر عاشورا. جز دسته های رنگارنگ خودنمایی. جز روضه خوانی بی خون. جز مداحی های پوچ. اوف بر این شیعیان که زنجیر می زنند و قمه بر می دارند و کلام حقی نمی توانند گفت و سوالی نمی توانند کرد و حقی را پاس نمی توانند داشت و هر غلطی را توجیه می توانند کرد. عاشورای امسال روز شرمندگی بود. آن زیارتنامه خوانی به چه کار می آیدت که لعنت می خوانی بر هر که حسین را کشت و یا شنید که کشته شده و راضی بود وقتی خودت یا چنانی که از دنیا بی خبری و نمی دانی جوان کشی راه انداخته اند و یا می شنوی که جوانی کشته شد به جور و ساکت و راضی می مانی؟ تو چه می دانی شام غریبان چیست اگر شام غریبانه خانه ابراهیم را ندانی؟ خانه زهرا را ندانی؟ یا اصلا قصه را ندانی؟»

به نظر شخص من حكومت چه هنر بزرگي كرده كه واقعه به اين عظمت را اينگونه خنثي، بي اثر و حتي افسونگر و مخدر كرده است.

دکتر جواد صالحی اصفهانی بحث نگاه اقتصادی به حذف کنکور را شروع کرده که می توانید مطلبش را در اینجا ببینید. به اعتقاد من مهمترین بخش صحبتش این است:

The impact of the test on education is to narrow down the goal of learning to enrich one’s quality of life to that of passing a single multiple-choice test. At a time when the country needs to train its young with a wide range of skills that enables them to compete in the global marketplace, the narrow focus of Iran’s education has become an obstacle in economic development. At the level of the family, the concour is much disliked because of the immense stress it generates for the entire family and the huge financial burden it places on parents to pay for private school and private tutors. For years I have watched child and education psychologists lament on Iranian television the negative effects of the big test on child development. We are told that teaching and learning for the test has led to undue emphasis on memorization at the expense of increasing student curiosity and creativity.

خلاصه اش این است که در نظام مبتنی بر کنکور دانش آموزان به جای یادگرفتن مهارت هایی که به درد بازار کار بخورد بیشتر مهارت های لازم برای گذراندن موفق کنکور را کسب می کنند که کلا از کارایی آموزش در ایران می کاهد.

دوستانی که به آمریکا می روند یک تعبیر دارند و آن قفس بزرگ است. آمریکا به دلیل مشکلات ویزا و عدم اطمینان ناشی از دوباره ویزا گرفتن مثل یک قفس است و افرادی که می روند جرات نمی کنند که موقتا هم که شده برگردند. لذا حکم قفسی را دارد اما یک پدیده دیگر هم همزمان وجود دارد و آن این است که آمریکا آنقدر بزرگ است که تقریبا هر نیازی که هر کس داشته باشد به نحوی از انحاء می تواند برآورده سازد. بزرگی مساحت آن تنوع اقلیمی را بوجود آورده است. وجود اقلیت های مختلف به تعداد زیاد موجب شده تا هر کس گروه های بزرگی را هم عقیده با خود در آمریکا پیدا کند. در آنجا از حزب اللهی رادیکال، شیطان پرست، لیبرال و هرچیزی که تصور کنید به تعداد زیاد هست. لذا این سرزمین همه سلائق و نیازها را به نحوی برآورده می کند. آنقدر تعداد دانشگاه ها و مراکز تحقیقاتی زیاد است که خیلی لازم نیست کسی بداند که خارج از آمریکا چکار می کند. دوستی می گفت که آمریکایی ها مسابقات فوتبال خود را جام جهانی می نامند چرا که خود را کل جهان تلقی کرده و بقیه جهان را کوچک و یا کم اهمیت قلمداد می کنند.

با شروع محرم باز هم به اين واقعه فكر مي كنم كه چرا چنين اتفاقي رخ داد.

دو تحليل رايج در اين باره مطرح است: 1) تحليل نويسنده تازه درگذشته كه گفته بود امام حسين براي گرفتن حكومت قيام كرد اما ناكام ماند و 2) تحليل مرحوم مطهري مبني بر اينكه امام حسين براي امر به معروف قيام كرد. نظر اول تلويحا اين را مي گويد كه امام حسين در محاسبات اشتباه كرد و نبايد در اين شرايط و اين اوضاع قيام مي كرد وبايد مي دانست كه نيروهاي مخالف قوي ترند.

نظر من با نظر اول نزديك تر است چون زندگي ائمه را طبيعي تر از آنچه عنوان مي كنند مي دانم. به نظرم امام حسين در محاسباتش اشتباه نكرد و نقطه درستي را هم براي شروع قيام سياسي اش عليه يزيد انتخاب كرد. كوفه جايي بود كه بيشترين هوادار را مي توانست داشته باشد و از آنجا مي توانست عراق را بگيرد و با همراهي عربستان يعني مكه و مدينه، يزيد را در شام خفه كند. مسئله فقط بازيگري غلط فرستاده امام حسين بود يا شايد درست تر بگويم سياس بودن و زيرك بودن ابن زياد. ابن زياد در شرايطي به كوفه آمد كه كوفه به جانب امام حسين متمايل شده بود و او در اقليت قرار داشت اما توانست چنان با مهره هايش بازي كند كه خود را از يك اقليت به اكثريت تبديل كند تا جاييكه اين اكثريت را براي كشتن امام حسين همراه كند. در تعارض ميان ابن زياد و مسلم در همراه كردن توده مردم، البته ابن زياد توانمندتر بود. اين مسائل در سياست كاملا طبيعي است. نمونه روشن پيش روي ما دوم خرداد است كه مخالفين توانستند در عين اقليت بودن با اهرم هايشان به خوبي بازي كنند و به اكثريت رسند و با اين اكثريت مي توانستند خيلي جلوتر از اين هم بيايند و مثل اول انقلاب دوم خردادي ها را قلع و قمع كنند.

براي درك بهتر جنگ حضرت علي با معاويه را در نظر بگيريد كه قدرت نظامي حضرت علي و سپاهيانش بيشتر از معاويه بود اما با يك ترفند اين رودررويي به تساوي و نهايتا با حكميت به نفع معاويه پايان يافت. مثالي دور از ذهن بزنم. گاه توازن دو تيم مثل بارسلونا يا رئال مادريد برابر است و در كار زار يك تيم بهتر از ديگري بازي مي كند. اين دليل نمي شود كه توازن قوا ميان دو تيم برقرار نبوده بلكه ممكن است تنها يك نفر بهتر بازي كرده باشد.

با توجه به اینکه « انرژی هسته ای حق مسلم ماست ولی فعلا گازمان قطع ‏شده است» و با عنایت به اینکه قرار بود یک سال پس از ریاست جمهوری نفت سر سفره مردم ‏بیاید، اما دو سال پس از آن بنزین از سفره مردم حذف و سه سال بعد یعنی امسال نیز گاز قطع ‏شده است، از کلیه ملت بدون گاز ایران درخواست می شود، برای گرم کردن تنور انتخابات فعلا ‏از هیزم استفاده کنند.

بگذریم که با برخی استدلالات وی موافق نیستم اما در ربط دادن مسائل نبوغ خارق العاده ای دارد