این چندمین بار است که به یکی از اساتید هاروارد ایمیل زدم و درخواست داده یا مقاله یا پاسخی به یک سوال کردم و ظرف دو روز پاسخ گرفتم. این در حالی است که آنها به شدت گرفتار هستند و هر روزه صدها ایمیل از سراسر دنیا و دانشگاه خودشان دریافت می کنند اما یک هنجار متعارف پاسخ به ایمیل ولو به شکل مختصر و مفید است. این را مقایسه می کنم با ایمیل های متعددی که به اساتید داخل زده ام و هیچ پاسخی دریافت نکرده ام. متاسفانه اساتید ما هنوز به این درک نرسیده اند که ادب حکم می کند که ایمیل ها پاسخ داده شوند و چک کردن ایمیل یک وظیفه است نه یک انتخاب. من برای اینکه قدری مسئله را روشن کنم یادآور می شوم که به محض ثبت نام در دانشگاه ایمیل رسمی دانشگاه دریافت کردم و متعهد شدم هر دو یا سه روز یک بار ایمیل رسمی را چک کنم. یک بار هم که با رئیس دوره با ایمیل شخصی مکاتبه کردم ضمن پاسخ گویی یادآور شد که مکاتبات ما باید از طریق ایمیل رسمی دانشگاه باشد. من هر بار به استاد یا رئیس دوره خودمان ایمیل زدم در کمتر از دو یا سه روز پاسخ گرفتم و برایم بی محلی و پاسخ ندادن به ایمیل در داخل امری عجیب می نماید. الان یاد گرفته ام که وقتی ایمیل می زنم یک اس ام اس هم بزنم که بابا ایمیلتو چک کن (اگر شماره اش را داشته باشم)
برخی در توجیه این رفتار بد و بی ادبانه متعارف در داخل می گویند که اساتید ایمیل های زیادی دریافت می کنند و نمی رسند پاسخ دهند. قطعا حرف بیراهی است. حجم ایمیل هایی که هر کس در دانشگاه های خارج از کشور دریافت می کند به شدت زیاد است. تمام مراسم ها و مناسبتها و اتفاق ها از طریق ایمیل اعلام می شود. روزانه بیش از صد ایمیل به ادرس هر استاد دانشگاهی در دانشگاه های خارج از کشور سرازیر می شود در حالیکه در داخل کشور اوضاع چنین نیست. هنوز سنت اطلاع رسانی کاغذی و ارتباطات رودررو وشفاهی مطرح است.
من خودم وقتی نمی رسم ایمیلی را جواب دهم بلافاصله جواب می دهم ایمیل شما دریافت شد به زودی خواهم خواند و آن را نخوانده می گذارم تا طرف مقابل را از این حالت عدم اطمینان بیرون آورم
امیدوارم وضع در آینده تغییر کند.
پاسخ به ایمیل ادب مدرن
آگوست 5, 2013 در 8:20 ق.ظ. (Uncategorized)
دوستدار سقراط (Philo-socrate) 
حسین said,
آگوست 5, 2013 در 8:11 ب.ظ.
سلام علی.
من هم چیزی به آن بیافزایم که طرف دیگر قضیه را می گوید. نیاز به توضیح نیست که مخاطبم تو نیستی.
ای میل زدن هم مثل سلام و خداحافظی آدابی دارد. برخی کلمات را نمی توانیم در ای میل استفاده کنیم. وقتی داریم تقاضایی از کسی می کنیم باید رعایت اداب تقاضا کردن را بکنیم. اولین اصل این است که نوشته یک بار بخوانیم و مطمئن باشیم لااقل املای کلمات درست است. یک سلام و معرفی هم که جزو ضروریات است. اگر دانشجوی دانشگاهی هستیم و ایمیل رسمی داریم باید از آن استفاده کنیم. اصل دیگر اینکه نمی توانیم به فرد بگوییم این کار را برای من بکن as soon as possible چرا که مثلاً من امتحان دارم یا پروژه دارم یا بچه ام روی گاز است! بعدش هم هر جوابی که بگیریم، چه مثبت و چه منفی، یک ای میل تشکر باید ارسال شود که هم خبر بدهد جواب دریافت شده و هم تشکری بابت وقتی که طرف مقابل روی خواندن و جواب دادن گذاشته است.
در دانشگاه ایلینوی که بودم، در جلسات نقد کتاب دانشکدۀ حقوق شرکت می کردم. روزی استادی که برای سؤالاتم گاهی سراغش می رفتم شاکی بود که این دانشجویان از ایران بهش ای میل می زنند و چیزهایی می خواهند که عجیب است. و به روشی می خواهند که عجیب تر است. بعد از مدتی جواب دادن به برخی از این ایمیلها را بی خیال شده بود. استادی بود ایرانی در دانشکدۀ شیمی دانشگاه ایرانی که اوایل انقلاب معاون آموزشی دانشگاه شریف بود. می گفت طرف ای میل زده گفته به من پذیرش بده. گفته ام باید این مدارک را بفرستی و این کارها را بکنی. جواب گرفته ام که من دانشجوی زبدۀ شریفم و الم و بلم و…. و خیلی دلتان بخواهد که من بیایم آنجا.
شخصاً ای میل از ایران زیاد می گیرم و متاسفانه کم نیستند ایمیلهایی که رسم ادب در آن رعایت نشده است. وقتی هم جواب می دهی انگار نه انگار نشسته ای ایمیلی خوانده ای و جوابی داده ای و چیزی فرستاده ای.
faiiazkhk said,
آگوست 6, 2013 در 4:57 ق.ظ.
چنان که می فرمایید نیست. تجربه ی شخصی من‌نشان میدهد که تنها در بین اساتید آمریکایی چنین چیزی مرسوم است. اساتید کانادایی کمتر جواب میدهند و اساتید اروپایی و اینگلیسی تنها بر اساس ضرورت جواب میدهند.
در محیط کاری پاسخ گرفتن به مراتب سخت تر است. مثلا به ندرت شرکتی ایمیلی برای ریجکت یک اپلیکیشن می فرستد. حتی گاهی به درخواست شما برای مشخص کردن وضعیت هم پاسخی نمی دهند.
به نظرم درباره ی رفتار اخلاقی در مناسبات جدید میشود بحث کرد. اما نرم اخلاقی جلوه دادن رفتاری که میپسندیم خود به دور از اخلاق است. با احترام.
ds said,
آگوست 6, 2013 در 1:25 ب.ظ.
در اساتید داخلی تنها کسی که جواب دادن دکتر مسعود نیلی بود(که امیدوارم ریاست بانک مرکزی به ایشون برسه)،در مورد اساتید خارجی،اروپایی ها تقریبا همیشه جواب دادن،امریکایی ها هم همینطور ولی در مورد خاص هاروارد من به Jerry Green (یکی از نویسنده های کتاب معروف تئوری اقتصاد خرد که تقریبا همه جا متن اصلی همین درس در دوره دکتراست) ایمیل زدم و درخواست سیلابس دو-سه تا درسی که ارائه میکنه رو کردم که تا الان از جوابش خبری نبوده اما یکی از اساتید جوون تازه استخدام شدش که تو حوزه ی تاریخ اقتصادی و اقتصاد توسعه کار میکنه همین درخواست رو در کمتر از 15 دقیقه پاسخ داد.
سام said,
آگوست 9, 2013 در 8:56 ب.ظ.
من دانشجوی دانشگاه توکيو هستم. در ژاپن اساتيد دانشگاه معمولاً همان‌روز يا نهايتاً تا دو سه روز جواب میدهند و از اين نظر به شدت منظم و مقيد هستند. شخصاً هر بار که با اساتيد اروپایی مکاتبه داشتم يک شلختگی و بی‌نظمی را ديدم که در ژاپن غير قابل قبول است.