یادم است که در دبیرستان کلاس کامپیوتر داشتیم و تمرین های درس را پروژه تعریف می کردند. برایم این اسم گذاری عجیب بود. بعد فهمیدم که هر کاری که اول و آخر مشخصی داشته باشد پروژه خوانده می شود. با این تعریف زندگی ما پر است از پروژه هایی که باید انجام دهیم. حال وقتی ما در یک پروژه سرمایه گذاری می کنیم یعنی روی آن وقت، انرژی، اعصاب و پول می گذاریم که بتوانیم بازده آن پروژه را حدس بزنیم و این مهم تنها وقتی میسر است که بتوان آینده نیامده را تا حد خوبی پیش بینی کرد. از اینرو هرچه شرایط باثبات تر باشد، آینده نیامده قابل پیش بینی تر می شود. طبیعی است که اگر آینده کاملا مبهم و غیرقابل پیش بینی باشد انجام سرمایه گذاری متوقف می شود یا با هزینه زیاد و بیش از اندازه صورت می گیرد و احتمال خطا بودن آن سرمایه گذاری زیاد می شود.
تصور نکنید که منظور من سرمایه گذاری های بزرگ صنعتی است. نه مقصود من همین کارهای روزمره است. مثلا من اگر ندانم که اگر یک کتاب را ترجمه کنم (سرمایه گذاری وقتی) آیا خواهم توانست آن را بفروشم و به چه قیمتی، شاید اصلا کار ترجمه را انجام ندهم و اگر انجام دهم همه اش این دغدغه را داشته باشم که آیا این کار به سود می رسد یا نه. مسئله از این قرار است که گفتم. امروز دوستی می گفت که ماشین در ایران خودرو ثبت نام کرده و نمی داند کی تحویلش می دهند. این یعنی ابهام و سردرگمی و همین مانع از برنامه ریزی او برای فروش احتمالی ماشین و به کار زدن پول آن در کارهای دیگر می شود. من در کار خودم پروپوزالی داده بودم ولی مشخص نیست که بررسی آن چقدر طول خواهد کشید. جایی نیروی کار می خواهند و شما رزومه می فرستید به شما نمی گویند که رزومه شما را چند وقته بررسی خواهند کرد. شما تا چند وقت دغدغه دارید که آیا شما را خواهند خواست یا نه. نگاه کنید زندگی عادی ما پر از این عدم قطعیت ها. کاری که این تحریم ها با اقتصاد ایران دارد می کند دقیقا از این دست است. حس تعلیق (به قول سعید حجاریان) در زوایای زندگی ما رو به گسترش است.
حال تصور کنید که وضعیت به شکل دیگری بود. هر وقت با جایی سروکار داشتید به شما بگوییند که آینده این کار به چه شکل است و ظرف چند وقت به شما جواب قطعی خواهند داد. ایده آل این است که دیگر شما زنگ نزنید و پیگیر باشید بلکه با شما تماس بگیرند و به شما خبر دهند. تغییر رویه به این شکل زندگی ما را بسیار بهبود خواهد داد. اگه یه کاره ای بودم سعی می کردم فرهنگ پیش بینی پذیر کردن مسائل را جا بیاندازم
دوستدار سقراط (Philo-socrate) 
بیان دیدگاه