چند روزی با دو دوست ایتالیایی و فرانسوی هم صحبت شدیم. نکات جالبی می گفتند که دقیقا در ایران نیز کاربرد دارد.
1- یکی از شیوه های فریب سیاسی استفاده از تعابیر و اصطلاحات است. مثلا برلوسکونی روزنامه ای دارد تحت عنوان il giornale. معنای آن دقیقا روزنامه است. اسم طوری انتخاب شده تا دقیقا این روزنامه خاص ترویج شود یعنی وقتی شما بخواهید به کسی بگویید می روم که روزنامه بخرم اسم این روزنامه خاص نیز تداعی می شود. یا برلوسکونی اسم حزبش را forze italia ایتالیا گذاشته. این تعبیری است که ایتالیایی ها در استادیوم در تشویق تیم هایشان استفاده می کنند. من هم گفتم که همه جا سو استفاده از تعابیر هست کما اینکه از تعبیر مذهبی ولایت یا تعبیر قرآنی حزب الله در ایران سوء استفاده می شود.
2- یکی از شیوه های فریب سیاسی این است که مسائل کوچک اما پرسروصدا را حل کنیم و روی آن مانور نماییم تا توجه عمومی و رای دهندگان را از مسائل مهم و سختی که به راحتی نمی توان حل کرد منحرف شود. مثلا سارکوزی قضیه بی اهمیت کولی ها و اخراج آنها از فرانسه را بزرگ و برجسته کرده تا توجه از مسئله اقتصاد منحرف شود. کمااینکه احمدی نژاد تلاش می کرد قضیه هسته ای را بزرگ کرده تا از ضعف عملکرد خود در عرصه اقتصاد جا بماند.
دوستدار سقراط (Philo-socrate) 
بیان دیدگاه