دوستدار سقراط (Philo-socrate)

امروزه مد شده كه تا حرفي از تغييري زده مي شود تورم زا بودن چماقي عليه آن گردد. همين بلا سر طرح تحول اقتصادي هم آمده. در اين سرمقاله با مثالهاي خيلي خيلي ساده تلاش كرده ام بي پايه بودن اين حرف ها را نشان دهم. نصرتي ظاهرا نقدي در روزنامه نوشته ولي به نظرم بازهم او به اصل نگاه اين مقاله كه جابجايي منابع است توجه نكرده و بحث را بي دليل به روزنامه كشانده است.

در اين سرمقاله به اين مسئله پرداخته ام كه بيشترين ظهور دمكراسي در ايران در عرصه ورزش است ولي اقتصاد بيش از ورزش شايسته چنين چيزي است.

تا قبل از sarbazi هيچ شبي نبود كه كمتر از 5 ساعت خوابيده باشم حتي براي كنكور و باور نمي كردم كه بدنم تاب چنين چيزي را بياورد. اولين تجربه از اين نوع در سربازي پيش آمد كه چند روز پياپي به ما اجازه ندادند شبها بيشتر از 2 ساعت بخوابيم در حاليكه در طول روز كارهاي سنگين بدني كرده و بسيار خسته بوديم. آن وقت بود كه فهميدم بدن من حد تحملش بالاتر از چيزي است كه من مي پنداشتم. داستان ماه رمضان نيز به قياس بود. در ابتداي كار آدمي باور نمي كند كه توان و اراده لازم براي روزه گرفتن به مدت يك ماه را داشته باشد ولي اجبار دين به آدمي نشان مي دهد كه اين كار شدني است. براي دوست ايتاليايي ام روزه گرفتن را excersize of will توصيف كردم. بهرحال عيد فطر بر شما خصوصا آن دسته كه روزه گرفتند مبارك باشد.

ضمنا اين مثالها نمونه هايي است كه نشان مي دهد اجبار در برخي مواقع مفيد است.